GDY DZIECKO PRZESTAJE CZERPAĆ RADOŚĆ Z ŻYCIA…

Depresja dzieci i młodzieży to coraz częściej spotykane zjawisko. Cierpienie, jakie jej towarzyszy znacznie obniża komfort życia młodego człowieka, odbiera nadzieję i sens życia, nieraz popycha go do kroków desperackich, do tragedii, którym można było zapobiec.

Skąd się bierze depresja?

• Przyczyny depresji mogą mieć podłoże genetyczne.  Jeśli któreś z rodziców chorowało na depresję, to  jest wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia tego typu zaburzeń u ich dzieci.
• Druga grupa przyczyn to czynniki biochemiczne – depresję mogą powodować zakłócenia równowagi biochemicznej organizmu w zakresie nieprawidłowego poziomu niektórych neuroprzekaźników w mózgu, szczególnie serotoniny.
• Czynniki środowiskowe – są to sytuacje traumatyczne. Należą do nich utrata kogoś bliskiego, zarówno przez śmierć jak i odejście, wyjazd, rozwód rodziców, utrata wiernego przyjaciela, zawód miłosny, konflikty z kolegami, przemoc domowa, alkoholizm rodziców, wykorzystanie seksualne.

Objawy depresji dzieci i młodzieży mogą być bardzo indywidualne – występują w indywidualnych konfiguracjach i o różnym natężeniu. Istotne jest to, że smutek, przygnębienie mogą być niewidoczne na twarzy młodego człowieka. Ich maskę stanowi drażliwość, napięcie, pobudzenie obserwowane  w kontaktach w domu i w szkole. Mimo tego, że młody człowiek zna ogólnie przyjęte normy, świadomie łamie je, buntując się przeciwko światu dorosłych: upija się, podejmuje eksperymenty  z narkotykami, dokonuje samouszkodzeń, samookaleczeń, wdaje się w bójki. Bywa też tak, że na pierwszy plan objawów depresyjnych wysuwają się dolegliwości somatyczne: bóle głowy, bóle krzyża, kłucia serca, ból brzucha – zdarza się, że są to jedyne objawy depresji u młodszego dziecka. Ważnym wskaźnikiem      w podejrzeniu depresji nastolatka jest jego stosunek do obowiązków szkolnych – niechęć do chodzenia do szkoły, wagarowanie, znaczne pogorszenie ocen szkolnych. Nagle przestaje czerpać radość z tego, co dotąd sprawiało mu przyjemność. Depresja występuje zarówno u chłopców, jak i u dziewcząt. Badania stwierdzają dwukrotnie częstsze występowanie objawów depresyjnych u dziewcząt niż u chłopców. Okazuje się bowiem, że dziewczęta gorzej niż chłopcy radzą sobie ze stresem związanym z okresem dorastania, silniej przeżywają  porażki, większe są oczekiwania społeczne dotyczące samokontroli dziewczynek.

Co robić, gdy u dziecka zauważyłeś takie objawy ?

Jeśli u swego dziecka czy wychowanka obserwujesz niepokojące objawy, nie czekaj, aż same miną. Jak najszybciej zasięgnij porady specjalistów posiadających fachowe przygotowanie – psychologa lub psychiatry. Młody człowiek z depresją gdzieś w głębi duszy oczekuje pomocy, bo cierpi. Nie mówi               o swych  problemach, nie nawiązał dotąd satysfakcjonujących relacji, więc trudno liczyć, że otworzy się obecnie. A może nie chce was martwić, może ma poczucie, że was zawiódł, nie spełnia oczekiwań, okazał się słabym  i dlatego trudno mu o tym mówić. Bywa, że nastolatek otworzy się dopiero u specjalisty, który okazuje mu wsparcie, akceptację, zrozumienie.

Jeśli nastolatek miał myśli samobójcze, podjął już próbę samobójczą potrzebny jest od razu psychiatra. Jego interwencja jest tu niezbędna, bo przecież za oczekiwanie można zapłacić najwyższą cenę. Psychiatra może zaś ocenić stan dziecka, skierować do pobytu w szpitalu, gdzie konieczne jest zastosowanie leczenia farmakologicznego. Dopiero po poprawie stanu psychicznego możliwe jest stosowanie terapii psychologicznej, ważne też będą wspierające oddziaływania rodziców.

  Jak rodzice mogą pomagać dziecku z ryzykiem wystąpienia depresji?

Ważne tu jest poszukiwanie sposobności do spędzania z dzieckiem czasu wolnego, próba zrozumienia jego sytuacji przy powstrzymywaniu się od dawania rad, zapewnienie dziecku zdrowego odżywiania, odpowiedniej ilości snu, uprawiania sportu w celu zredukowania napięć. Ruch fizyczny powoduje wzmożone wydzielanie endorfin, czyli substancji chemicznych powodujących podniesienie nastroju, zapewniających dobre samopoczucie.

Twoje dziecko musi wiedzieć, że jesteś z nim i że je wspierasz, w pełni i bezwarunkowo. Bądź więc delikatny i nie naciskaj, ale też nie poddawaj się, jeśli napotkasz opór. W okresie zimy zadbaj też o odpowiednie oświetlenie pokoju dziecka.

 

Zapamiętaj – antydepresyjny „dekalog” rodzica…

Miej oko na symptomy stresu czy początkowych zmian depresyjnych u dziecka.

 1.W każdej sytuacji – zwłaszcza  kryzysowej – spróbuj postawić się na miejscu dziecka.

  2.Nie programuj nadmiernie dnia dzieciom, zostaw im zawsze słuszną dozę czasu wolnego.

  3.Zachęcaj dzieci do ćwiczeń fizycznych i relaksacyjnych oraz zdrowego   odżywiania.

  4.Nie tłum frustracji dziecka – naucz je wyrażać swoje emocje (oczywiście w społecznie akceptowany sposób).

  5.Nie „zarażaj ”dziecka swymi kłopotami człowieka dorosłego.

   7.Rozmawiaj ze swoimi dziećmi

   8.Ułatwiaj dzieciom kontakty z ich rówieśnikami (zwracając rzecz jasna roztropną uwagę na towarzystwo dziecka).

   9.Dbaj, aby uśmiech  jak najczęściej gościł na Twojej twarzy.

  10.Kochaj bezwarunkowo…